Gedicht
Een prachtig gedicht dat ik in 2018 mocht ontvangen van Renske Kwikkel (www.verhalendichter.nl). Renske heb ik leren kennen tijdens een opleiding en ik werd geraakt door haar gedichten waarbij zij die woorden die wij niet kunnen vinden in een gedicht vertaald onder begeleiding van gitaarmuziek. Dit gedicht schreef Renske voor mij. Ik koester het met grote dankbaarheid en vriendschap.
De zee schuimt
en er is teveel ruis
in al die ruimte
ik weet niet waar ik ben
en wie mij kent
maar ik moet toch naar buiten
de wind overvalt me
als een tornado
in mijn getormenteerde brein
ik ken geen enkele richting
en weet niets van verwachting
of waar de zuilen zijn.
Maar jij stond
met je handen op mijn schouders
je voeten op de grond
en zei heel zacht
waar het zuiden lag
dat de zon onderweg was
ach en toen wist ik pas
dat in mijn allerdiepste pijn
er nog altijd mensen bakens zijn.
Renske Kwikkel – ©VerhalenDichter 2018
