Verlangens in de laatste levensfase.
Ik las laatst een onderzoek waaruit bleek dat onafhankelijk van afkomst, geloof of cultuur, er universle verlangens blijken te zijn bij het leven in de laatste levensfase en de stervensfase. De drie belangrijkste zijn:
- De behoefte om te worden herinnerd in het hart en gedachten van je naasten, een vorm van voortbestaan
- De behoefte om te weten dat het leven zinvol was, datje echt iets hebt betekend voor je naasten
- De behoefte aan vergeving en vergeving ontvangen. Schuldgevoel, het zeggen ‘het spijt me’ of dat juist mogen ontvangen.
Maar het praten over het levenseinde en de behoefte die je voelt is niet makkelijk. Hoe kun je dit eenvoudiger maken?
Een voorbeeld zou kunnen zijn het gebruik van een kletspot met briefjes met vragen als bijvoorbeeld:
- wat is je grootste droom?
- welke vraag maakt jou bang?
- wat mis je in jouw leven?
- wat zou je willen terugdraaien?
Deel met elkaar de antwoorden en je zult verbaasd zijn.
Maar ook een fotoboek van vroeger, het vertellen van jouw levensverhaal kunnen de aanhakingsmomenten zijn om de lastige vragen te bespreken. Wat past bij jullie?
Voor iedereen is het lastig, of je nu zelf met de confrontatie met de eindigheid wordt geconfronteerd of dat je als mantelzorger of kind, buurvrouw, vriend er ‘wil zijn’.
Veel goeds.
